Η Άντρη Χριστοφόρου κατάφερε να ξεχωρίσει τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, με τις επιδόσεις της να της ανοίγουν τις πόρτες μέχρι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Είναι επίσημα η πρώτη αθλήτρια στην ιστορία της Κυπριακής ποδηλασίας που έλαβε μέρος δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες, την πρώτη στο Ρίο το 2016 και τη δεύτερη στο Τόκυο 2020. Η αγαπημένη μας Άντρη αποτελεί πρότυπο νέου και πρότυπο αθλήτριας, αφού εμπνέει τους νεότερους με το δικό της παράδειγμα!
Είναι απόφοιτη του τμήματος Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, αλλά το πάθος της για την ποδηλασία ήταν αυτό που τελικά την οδήγησε στις μεγαλύτερες επιτυχίες της ζωής της. Γεννημένη στις 2 Απριλίου 1992 από τον Κόρνο, είναι πλέον Κύπρια επαγγελματίας Εθνική αθλήτρια ποδηλασίας.
Ένα από τα πιο σημαντικά της επιτεύγματα πέρα των κορυφαίων θέσεων που κατακτά ανα διαστήματα σε τοπικούς και διεθνή αγώνες, θεωρούμε μεγάλο γεγονός ότι κατάφερε να τερματίσει στους Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016 όχι μόνο γιατί ήτανε η πρώτη φορά που λάμβανε μέρος, αλλά και για τα πολλά χιλιόμετρα της απαιτητικής κούρσας που κλήθηκε να διανύσει ανάμεσα στους καλύτερους του κόσμου.
Μετά από τέσσερα χρόνια και εν μέσω πανδημίας και των σχετικών περιορισμών μετακίνησης, κατάφερε να προπονηθεί επαρκώς, ώστε να ξανατρέξει στους Ολυμπιακούς του Τόκυο το 2020 διεκδικώντας μια καλύτερη θέση αυτή τη φορά. Ωστόσο, ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο της διοργάνωσης την ώρα του αγώνα, της ανέτρεψε το όνειρο να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα που η ίδια επιθυμούσε. Ήταν μια σοκαριστική στιγμή για όλους να παρακολουθούμε από την τηλεόραση, την ποδηλατική κούρσα που η αθλήτρια μας διαγωνιζόταν, όταν ξαφνικά ήρθε σε σύγκρουση με το αυτοκίνητο της διοργάνωσης, αναγκάζοντας την να αλλάξει ποδήλατο, να χάσει πολύτιμο χρόνο και με ένα μικροτραυματισμό στο πόδι και την ανάλογη ψυχολογία, να προσπαθεί να ολοκληρώσει την μεγάλη κούρσα. Η απογοήτευση της Άντριας για το συγκεκριμένο περιστατικό το οποίο οφείλεται καθαρά σε κακή διοργάνωση όπως ανέφερε, μας είχε λυπήσει όλους μας και περισσότερο την ίδια. Δυστυχώς, ο αθλητισμός δεν είναι μόνο ταλέντο αλλά πολλές φορές και θέμα τύχης, έτσι η αγαπημένη μας αθλήτρια βρέθηκε άτυχη σε μια τόσο σημαντική στιγμή για τα Κυπριακά δεδομένα, όπου όλοι αναμέναμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Δείτε όσα είπε για τον συγκεκριμένο αγώνα στο σχετικό βίντεο που ακολουθεί...
“Άλλη μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες για μένα έχει ολοκληρωθεί, όχι με επιτυχία. Δεν σας κρύβω ότι είχα μεγάλη ανάγκη ένα καλό αποτέλεσμα αυτή τη φορά για να ξεπεράσω τη μέτρια εμφάνιση μου στο Ρίο. Τα δεδομένα για μένα ήταν εντελώς διαφορετικά. Στο Ρίο πήγα απλά για τη συμμετοχή…. Κανείς (ούτε καν εγώ!) δεν περίμενε να πάρω τη πρόκριση στη ποδηλασία δρόμου, αφού δεν είχε συμβεί ποτέ στο παρελθόν. Στο Ρίο δεν είχα ατυχίες, απλά δεν ήμουν σε καλή μέρα και αυτό έκανε τις ελάχιστες πιθανότητες που είχα για να τερματίσω ακόμα πιο λίγες.
5 χρόνια μετά ήρθα στο Τόκυο με εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Στο διάστημα που μεσολάβησε έτρεξα αμέτρητους αγώνες, από το πιο μικρό στην Κύπρο μέχρι τον πιο μεγάλο που υπάρχει στο καλεντάρι της παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Σε κάποιους τα πήγα ανέλπιστα καλά και σε κάποιους δεν τερμάτισα καν! Γιατί; Γιατί αυτή είναι η ποδηλασία! Έτσι λοιπόν έφτασα στο Τόκυο με στόχο όχι απλά να τερματίσω, αλλά να πάρω μια καλή θέση.
Τα τελευταία 2 χρόνια, η καθημερινότητα μου βασίστηκε ολοκληρωτικά στην προετοιμασία μου για αυτή τη μέρα. Δούλεψα τα παντα: προπόνηση, διατροφή, αποκατάσταση, ψυχολογία. Πρώτη φορά νιώθω τόσο περήφανη για τον τρόπο που δούλεψα και το έκανα με όλη μου την όρεξη!
Πριν τον αγώνα λοιπόν είχα πει πως αυτός θα είναι ο τελευταίος μεγάλος μου αγώνας, αλλά θα είναι και ο καλύτερος! Το είχα πει γιατί το πίστευα και γιατί μπορούσα. Έβλεπα νούμερα και ήξερα ότι είμαι στη καλύτερη κατάσταση που ήμουνα ποτέ. Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα καν να αγωνιστώ, αφού το ατύχημα που είχα με το αυτοκίνητο πολύ νωρίς στο αγώνα, μου στέρησε την ευκαιρία να προσπαθήσω, όπως θα έκανα σε φυσιολογικές συνθήκες. Το λάθος που ακολούθησε με το όριο χρόνου, για μένα δεν έχει καμία σημασία, αφού και πάλι το τελικό αποτέλεσμα δεν θα ήταν αυτό που άξιζα.
Λίγες μέρες μετά τον αγώνα και έχοντας πλέον χωνέψει ότι ο αγώνας τελείωσε και το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει, κατάλαβα ότι δεν νιώθω στεναχώρια ούτε θυμό για ότι έχει συμβεί, γιατί έζησα τη διαδρομή μέχρι εδώ στο έπακρο και δικαιούμαι να χαρώ για τη συμμετοχή μου!
Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και αυτό συνέβη για να με κάνει να αλλάξω γνώμη και να πω πως δεν έχω τελειώσει ακόμη!”
-Όπως για κάθε αθλητή, οι επιτυχίες έρχονται μετά από μια βέβαιη σειρά αποτυχιών. Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;
Οι αποτυχίες δεν είναι λόγος για να τα παρατήσεις, είναι λόγος για να συνεχίσεις να δουλεύεις. Αναγκάστηκα να τα παρατήσω μόνο λόγω εγκυμοσύνης και αυτούς τους μήνες που δεν μπορούσα να ανέβω στο ποδήλατο, κατάλαβα πόσο πολύ αγαπώ αυτό που κάνω. Ευτυχώς όμως, είχα κοντά μου άτομα όπως ο προπονητής μου Μιχάλης Χ ”Ιωάννου και την οικογένεια μου, που με βοήθησαν να αρχίσω και πάλι να προπονούμαι. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, γιατί πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να επανέλθω. Με έπεισαν όμως και με βοήθησαν να μπω και πάλι σε πρόγραμμα προπονήσεων.
– Πώς ξεκίνησε αυτό το όμορφο ταξίδι στο χώρο της ποδηλασίας;
Ξεκίνησα τυχαία την ποδηλασία όταν ήμουν 12 χρονών ως μέλος της ακαδημίας του Συνδέσμου Ποδηλατιστών Κόρνου. Σταμάτησα όμως για μερικά χρόνια, λόγω του σχολείου και μετά ξεκίνησα ξανά να προπονούμαι σοβαρά στην τρίτη λυκείου. Αν και από μικρή μου άρεσε να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, δεν ήξερα ότι υπήρχε η αγωνιστική ποδηλασία. Ήμουν τυχερή που δημιουργήθηκε ο Σύνδεσμος Ποδηλατιστών Κόρνου και έτσι κατάλαβα από νωρίς ότι ήθελα να ασχοληθώ με αυτό το άθλημα.
-Αντιλαμβάνομαι ότι για να πετύχεις σε αυτό το χώρο απαιτείται αρκετός χρόνος προπόνησης και καλή υγεία. Πώς το διαχειρίζεσαι;
Προπονούμαι 6 μέρες την εβδομάδα. Αφιερώνω περίπου 18-20 ώρες προπόνησης στο ποδήλατο και 5 ώρες στο γυμναστήριο και προσέχω αρκετά να διατηρώ μια ισορροπημένη διατροφή λόγω της εξαντλητικής προπόνησης.
-Ποια φράση σου δίνει ώθηση να συνεχίσεις, όταν τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα;
Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη φράση αλλά…Με βοήθα πάντα να σκέφτομαι ότι έχω μαζί μου άτομα που πιστεύουν ότι μπορώ να τα καταφέρω!!!
Ακολουθεί μια μικρή αφιέρωση από αγαπημένα πρόσωπα στην Άντρια Χριστοφόρου:
«Η Άντρια ξεχώριζε σαν αθλήτρια γιατί έβαζε πάντοτε στόχους. Είναι άτομο που επιτυγχάνει τους στόχους της με κόπο και σκληρή δουλειά. Σαν άνθρωπος είναι μια πριγκίπισσα… όπως την αποκαλούμε!» -(Σύνδεσμος Ποδηλατιστών Κόρνου)
«Στην αγαπημένη μου, της εύχομαι να πετύχει όλους τους στόχους που έχει θέσει στη ζωή της. Πάντα πίστευα ότι μια μέρα η Άντρια θα αγωνιζόταν σε μια ολυμπιάδα, λόγω των μεγάλων δυνατοτήτων της στο άθλημα της ποδηλασίας.» -(Μάριος Αθανασιάδης – σύζηγος)
«Μακάρι να υπήρχαν κι άλλες… Άντριες! Είναι πάντα επιμελής στις ώρες της, πάντα χαμογελαστή και σοβαρή στην προπόνηση. Μιλούσε πάντα με σεβασμό. Είναι μια πριγκίπισσα!» -(Σοφούλης Αχιλλέως)
«Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πάντα χαμογελαστή και με πολλή τρέλα. Της εύχομαι ό,τι καλύτερο στη ζωή της και να συνεχίσει αυτό που κάνει με τόση αγάπη! Μπράβο Αντρουλού μου! Με αγάπη η Βούλα σου -(Σταύρια)»
«Χίλια μπράβο Αντρια μου, από μικρή ξεκίνησες με διακρίσεις στον μικρό όμιλο του χωριού μας και τώρα φτάνεις στο Ρίο. Εύχομαι κάθε επιτυχία και να σε χαιρόμαστε! Έχεις όλη τη θετική μας ενέργεια! Σε αγαπάμε πολύ» -(Δώρα και Ελένη)
«Η Άντρια είναι ο ορισμός του πολυμήχανου ατόμου, πολύ παθιασμένη μέχρι τέλους, ώστε να πετύχει τους στόχους της. Εκτός από εξαιρετική αθλήτρια, είναι και αληθινή φίλη. Εμπνέει πολύ κόσμο με αυτό που κάνει» -(Σωτηρούλλα Χατζηματθαίου και Στέφανη Ραζή)
«Θαυμάζω απίστευτα το σθένος της Άντριας, που είναι μαμά, αθλήτρια, φοιτήτρια, παράδειγμα προς τον καθένα μας! Ό,τι καλύτερο της εύχομαι και μακάρι να πραγματοποιήσει κάθε όνειρο που ακόμα δεν έκανε!» -(Έλσα Σάββα)
«Αφοσίωση, πίστη, πειθαρχία και όρεξη για σκληρή δουλειά είναι ότι περιμένει ο προπονητής από κάποιον αθλητή του. Το ταλέντο κι η εξυπνάδα, όταν συν-υπάρχουν με τα πιο πάνω ,συνθέτουν ένα τέλειο περιβάλλον για αθλητικές επιτυχίες! Η Άντρια, συνδυάζοντας όλα αυτά, κατάφερε αυτό που πίστευα μέσα μου για εκείνη – να φτάσει ψηλά! Εγώ θα είμαι δίπλα της για να τη στηρίζω όσο η ίδια θέλει να κάνει ποδήλατο. Είμαι σίγουρος ότι μπορεί να φτάσει ακόμα ψηλότερα, να μας εκπλήξει, και στην ποδηλασία και στη ζωή της!» -(Μιχάλης Χατζηωάννου –προπονητής)
