Ο Ανδρέας έχει πάθος με την μουσική και μας αποδεικνύει πως όταν έχεις στόχους που θέλεις να πραγματοποιήσεις, τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει. Ως άτομο που βιώνει την αναπηρία, εξακολουθεί να κυνηγά τα όνειρα του και να εμπνέει περισσότερα άτομα να βγουν εκεί έξω και να δοκιμάσουν πράγματα. Πρόσφατα ήταν καλεσμένος ομιλητής σε ανοιχτή διαδικτυακή συζήτηση σχετικά με την Προσβασιμότητα και τη Συμπερίληψη, όπου συζητήθηκαν θέματα που αφορούν την καθημερινή ζωή, την φοιτητική ζωή, το διαδίκτυο και την εργασία για άτομα με οπτικές ή κινητικές αναπηρίες.
–Γειά σου Ανδρέα μου. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για εσένα;
Ονομάζομαι Ανδρέας Βοσκός και γεννήθηκα το 1997 στην Λευκωσία όπου έζησα μια πλήρης και φυσιολογική ζωή με τα δύο μου αδέλφια, όταν κάπου στην πορεία της ζωής μου έμελλε να διαγνωστώ με μια σπάνια πάθηση που έχει προσβάλει μέχρι σήμερα μόνο 14 άτομα στην Κύπρο. Πρόκειται για την μυϊκή δυστροφία Duchen που λαμβάνει το όνομά της από την πρωτεΐνη δυστροφίνη, η οποία λόγω μετάλλαξης του γονιδίου της στο γενετικό υλικό (DNA) δεν παράγεται με σωστό τρόπο. Τα συμπτώματα συνήθως γίνονται εμφανή από μικρές ηλικίες των 3 -5 ετών ή ακόμα και νωρίτερα. Εγώ ήμουν από τους τυχερούς, διότι μέχρι την έκτη τάξη του δημοτικού, είχα ακόμα την δυνατότητα να συμμετέχω φυσιολογικά σε πολλά αθλήματα, κάτι που φυσικά άρχιζε να εξασθενεί καθώς μεγάλωνα και έτσι αναγκαστικά έμενα έξω από το μάθημα της γυμναστικής που ήταν και το αγαπημένο μου. Στα 19 μου πλέον ήταν αναπόφευκτο και έτσι χρειάστηκε να καθηλωθώ εντελώς στο αναπηρικό μου καροτσάκι, μιας και τα πόδια μου δεν έδειχναν να με στηρίζουν άλλο. Η αγάπη μου για την γυμναστική όμως δεν σταμάτησε να υπάρχει μέσα μου. Από τότε ασχολήθηκα με μαθήματα κολύμπι και πρόσφατα δοκίμασα την κατάδυση, κάτι που βρήκα σχετικά εύκολο για τα δικά μου δεδομένα και θα παρότρυνα κι άλλα άτομα με αναπηρίες να το δοκιμάσουν. Επίσης γιατί όχι Ping pong και τένις; Εγώ τα καταφέρνω μια χαρά!
Η μυϊκή δυστροφία Duchen, είναι μια ταχέα εξελισσόμενη πάθηση, που σε καταβάλει πλήρως μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Το γεγονός ότι ο Ανδρέας έφτασε στην ηλικία των 19 μέχρι την πλήρη καθήλωση του σε καροτσάκι, αναφερόμαστε σε μια πολύ σπάνια περίπτωση και σίγουρα μιλάμε για ένα πραγματικό μαχητή!
–Θεωρείς ότι πήρες την κατάλληλη στήριξη από το σχολείο, το περιβάλλον σου και την κοινωνία;
Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου ένιωσα αποδεκτός και είχα την πλήρη στήριξη από τους φίλους μου και την οικογένειά μου. Φυσικά μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεσαι καλύτερα ποιοι είναι πραγματικά δίπλα σου. Ένα πράγμα που έμαθα μέσα από τα χρόνια είναι πως δεν είναι η ηλικία που σε μεγαλώνει και σε ωριμάζει, αλλά οι δυσκολίες και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζεις στην πορεία της ζωής σου. Στο σχολείο τα πράγματα ήταν εντάξει, όλο και κάποιος θα με βοηθούσε να βγώ τις σκάλες όταν δυσκολευόμουν. Η κοινωνία μας πιστεύω ότι βρίσκεται ακόμα σε σημείο προόδου όσον αφορά τον κοινωνικό αποκλεισμό των ατόμων με αναπηρίες, αλλά το κράτος είναι ακόμα υπεύθυνο να συμμορφωθεί περεταίρω με τις οδηγίες της Ε.Ε για Ένωση ισότητας: στρατηγική για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία. Πρόσφατα έχω εντοπίσει μερικές παραλίες στη Κύπρο με πρόσβαση για ΑΜΕΑ και κατενθουσιάστηκα! Δεν φαντάζεσαι πόσο ωραίο είναι να ξέρω ότι έστω και κάποιες παραλίες έχουν πρόσβαση και για εμένα ώστε να μπορώ πλέον να απολαμβάνω και εγώ την θάλασσα, όσο γίνεται δηλαδή!
Ευχόμαστε ότι το κράτος έχει ήδη αναλάβει κι άλλα τέτοια παρόμοια έργα στην Κύπρο μας που θα δώσουν ίσες ευκαιρίες σε αποκλεισμένα άτομα, ώστε να έχουν όλοι ίδιες ευκαιρίες και εύκολη πρόσβαση στα απλά και όμορφα της ζωής που υπάρχει γύρω μας!
–Που θεωρείς ότι υστερούμε ακόμα σαν κράτος και σε ποια άλλα μέρη θα ήθελες να έχεις την ίδια προσβασιμότητα;
Θα ήθελα να μπορώ να πηγαίνω μόνος μου σε εστιατόρια, να γίνομαι αντιληπτός από τους receptionist των ξενοδοχείων όταν φτάνω μπροστά από τους πολύ ψηλούς πάγκους τους και να γίνουν επιτέλους πιο αυστηρά τα μέτρα για παράνομη στάθμευση σε parking αναπήρων!
Ο Ανδρέας μπορεί να έχασε τη δύναμη στα πόδια του, αλλά δεν έχασε το πάθος του για ζωή και δεν σταμάτησε ποτέ να κυνηγά τα όνειρα του. Τα χέρια του τον βοηθούν αρκετά ώστε να μπορεί να είναι σε θέση να είναι ανεξάρτητος, να οδηγεί το αυτοκίνητό του και να ασχολείται με το πάθος του που είναι η μουσική!
–Πώς προέκυψε η αγάπη σου για την μουσική; Τι μουσική σου αρέσει;
Από μικρός ήθελα να μάθω κιθάρα, για να παίζω με την παρέα μου γύρω από την φωτιά όταν πηγαίναμε για beach party στην παραλία. Αυτό με έκανε να θέλω να σπουδάσω τη μουσική και τώρα είμαι πλέον τελειωμένος μουσικός του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου! Στην πορεία έκανα περεταίρω μαθήματα φωνητικής, πιάνου και ξέρω και τουμπερλέκι. Δεν ξεχωρίζω κάποιο συγκεκριμένο είδος μουσικής, αρκεί οι νότες και οι στίχοι να με εμπνέουν. Έχω γράψει και κάποια δικά μου κομμάτια. Έχω επίσης δημιουργήσει και διαδικτυακή εκπομπή ραδιοφώνου ΑΡΑΞΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥ, όπου μοιράζομαι αγαπημένες μουσικές επιλογές. Παίζω κυρίως ελληνικά κομμάτια από αγαπημένους μου καλλιτέχνες όπως Θηβαίος, Αλεξίου, Μακεδόνας, Μητροπάνος κι άλλους τέτοιους ποιοτικούς τραγουδιστές.. Ότι δηλαδή περιέχει μέσα μπουζούκι ή μπαγλαμά και αφήνει ένα ιδιαίτερο άκουσμα στα αυτιά, που με κάνει να ονειροπολώ πως χορεύω ζεϊμπέκικο, συρτάκι και κυπριακούς χορούς. Επίσης με συγκινούν ιδιαίτερα και τα τραγούδια για την Κύπρο και την κατεχόμενη πατρίδα μας. Μέσα από την ραδιοφωνική μου εκπομπή, προσπαθώ ουσιαστικά να κρατήσω ζωντανή τη μουσική που δεν πρέπει να ξεχάσουμε! Συντονιστείτε μαζί μου ΕΔΩ για να βιώσετε όλα αυτά που σας περιγράφω σε ένα μοναδικό ποιοτικό άκουσμα κάθε Τρίτη 7:30-9:00 και κάθε Σάββατο 11:30-13:00 το μεσημέρι! Περιμένω τα δικά σας μηνύματα στο MIXLR.COM και στο Instagram: araxe_kai_akou.
–Γνωρίζοντας σε μέσα από την σελίδα σου στο Instagram @dj_shep καταλαβαίνω ότι ασχολείσαι επαγγελματικά και ως DJ?
Ασχολούμαι τα τελευταία 4 χρόνια και μπορώ να υποστηρίξω όλα τα είδη μουσικής ανάλογα με τις προτιμήσεις του πελάτη και το είδος του πάρτυ ή της εκδήλωσης. Θα ήθελα να με γνωρίσει περισσότερος κόσμος μέσα από αυτό, ως ένας DJ με αναπηρία αλλά και με τις ίδιες ικανότητες που μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά όπως και υπόλοιποι…
Εδώ σας παραθέτουμε το linktr.ee με ΌΛΑ τα στοιχεία του Ανδρέα ο οποίος μπορεί να καλύψει και τις δικές σας εκδηλώσεις, ή όπου αλλού θα θέλατε να καλύψετε την μουσική επιμέλεια.
–Ανδρέα μου, γνωρίζω κι άλλα άτομα με αναπηρίες παρόλα αυτά δεν δραστηριοποιούνται τόσο πολύ και προτιμούν να παραμένουν κλεισμένοι… εσύ από πού αντλείς τόση θετικότητα και τι θα ήθελες να πεις σε αυτά τα άτομα που νιώθουν περισσότερο περιθωριοποιημένα;
Εμένα μου δίνουν δύναμη οι στόχοι μου! Το να βάζεις στόχους για τον εαυτό σου και να προσπαθείς να τους πετυχαίνεις, δημιουργούν αυτόματα μέσα σου πάθος για ζωή… θέλω μέσα από το δικό μου παράδειγμα να δώσω δύναμη και στους υπόλοιπους! Αν μπορούσα να τους έλεγα κάτι, θα ήταν να βγούνε εκεί έξω και να ξεκινήσουν να δοκιμάζουν πράγματα, να βγουν έξω από τα νερά τους! Αν μπορώ εγώ, τότε όλοι οι άνθρωποι με αναπηρίες μπορούν να κάνουν πάρα πολλά πράγματα αρκεί να μην εγκαταλείπουν τον εαυτό τους και τα όνειρα τους!
–Ποιο είναι λοιπόν το δικό σου όνειρο;
-Το όνειρο μου είναι να περπατήσω ξανά, να ζήσω σε μια Κύπρο ελεύθερη και προσβάσιμη για άτομα με αναπηρίες και να βρω την αγάπη για αυτό που είμαι πραγματικά!
Ανδρέα μου σε ευχαριστούμε πολύ για όλα τα όμορφα που μοιράστηκες μαζί μας, για όλα τα σημαντικά μηνύματα που μας περνάς και εύχομαι να είσαι πάντα ένα τέτοιο άριστο πρότυπο νέου – μαχητή και κυρίως πηγή έμπνευσης για άλλα άτομα με αναπηρίες…