Τα τελευταία χρόνια παρατηρώ τα παιδιά να διαχειρίζοται άψογα τα κινητά τηλέφωνα, τα tablets και τους υπολογιστές… Δεν ξέρω αν θέλω να πιστέψω ότι αυτά τα παιδιά -δίχρονα τρίχρονα, πεντάχρονα- είναι πραγματικά πολύ έξυπνα για την ηλικία τους, γιατί και καλά έχουμε μπει σε μια τεχνολογική εποχή ή απλώς την έχουν “πατήσει”, ξοδεύοντας πολύτιμο χρόνο από τα αθώα παιδικά τους χρόνια…

Από μια άλλη δικιά μου εποχή του 90′, μπορώ ακόμα να θυμάμαι τι ξέγνοιαστα που ήταν τα παιδικά χρόνια, αθώα παίχνίδια στην αυλή και ατέλειωτες βόλτες στην εξοχή … Θυμάμαι να πέφτω απ’ το ποδήλατο 100 φορές και να ματώνω τα γόνατα μου. Δεντρόσπιτα δίπλα στο ποτάμι και κρυφτό μέσα στους θάμνους… Θυμάμαι τους φίλους μου να τρέχουν όλο ζωντάνια… Θυμάμαι μια ολοζώντανη γειτονιά! Άλλοτε μπάλα, άλλοτε κυνυγητό και η ζωή κυλούσε… όμορφη, γεμάτη, ζωηρή!

Ο κόσμος μου σαν παιδί, τρελός και θορυβώδης… πλέον ο θόρυβος του παιχνιδιού ακούγεται μόνο μέσα από μεγάφωνα …

Ο κόσμος μου περιπετιώδης και γεμάτος χρώματα… μα τώρα τα χρώματα και η περιπέτια κρύφτηκαν μέσα από οθόνες…

Σήμερα βλέπω παιδιά που ο χρόνος σταμάτησε γι’ αυτά μπροστά από μια οθόνη. Κάθονται πάντα απόμακρα, ήσυχα και στερημένα από ζωή, αγάπη, και σημασία.

Παιδιά που μεγαλώνοντας η μνήμη τους θα σβήνει…

Γιατί απλά δεν θα έχουν τίποτα ολοζώντανο να βιώσουν, τίποτα ουσιαστικό για να θυμούνται, τίποτα διαδραστικό για να ενεργοποιηθούν. Η μνήμη τους θα σβήσει μαζί με την οθόνη και θα ανοίγει μόνο για να κάτσουν φρόνιμα, για να μείνουν ήσυχα, για να ξεκουραστούν και να μας αφήσουν και εμάς να ξεκουραστούμε.

Γιατί εσύ σαν κουρασμένος γονιός, βρήκες την λύση εύκολη για να καθήσει το παιδί ήσυχο και να “παίξει”…

Βρήκες τη λύση εύκολη με αντάλλαγμα μια οθόνη, το παιδί να ξαπλώσει νωρίς το βράδυ στο κρεβάτι του. Βρήκες τη λύση να καθίσεις ήσυχος να φας και να μιλήσεις με δύο καλούς φίλους, ένα απόγευμα που το χεις ανάγκη… Και βρίσκεις τη λύση εύκολη για 1002 άλλα πράγματα…

Πόσο όμορφο θα ήταν αν κάθε βράδυ τα παιδιά έπεφταν για ύπνο μια ώρα πιο αργά, ενώ λίγο πιο πριν όλη η οικογένεια θα ήταν μαζεμένη σε ένα κύκλο και να μοιράζονται αστεία, να παίζουν ένα επιτραπέζιο, να τραγουδούν ένα τραγούδι…

Πόσο πιο όμορφο θα ήταν να κλείναμε όλοι τις οθόνες στα σπίτια μας, κι αντί αυτών να φανταζόμαστε ιστορίες…

Υπάρχουν ένα σωρό όμορφα πράγματα που μπορούν να μετατρέψουν τον χρόνο σε ποιοτικό και διαδραστικό. Ας αναρωτηθουμε για να σκεφτούμε τις επιπτώσεις σε βάθος χρόνου, κι ας καταλογηστούμε τις ευθύνες που μας αναλογούν ως γονείς, όταν τα παιδιά μας πλέον θα έχουν βιώσει την εικονική πραγματικότητα και όχι την πραγματική ζωή, όπου τα αποτελέσματα θα είναι πιο εμφανή στο μέλλον.

Αναδημοσίευση από studentlife.com.cy